Tα Τέκνα του Τρελού Μαύρου Θεού

“...δεν είναι ψέμα ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν μέσα τους το Αίμα των Μεγάλων Παλαιών. Μα τα ανθρώπινα όντα δεν είναι του κόσμου αυτού. Είναι περαστικοί και παρατηρητές. Τα παράξενα χρώματα αυτού του κόσμου τους προκαλούν μεγάλη χαρά, αλλά δεν μπορούν να παγιδέψουν την ψυχή τους για πάντα. Έτσι, ο Θάνατος και η Λήθη είναι οι τελικές τους επιλογές. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που οι άνθρωποι πεθαίνουν…”

Νεκρονομικόν του Αμπντούλ Αλχαζρέντ, μετάφραση του 950 μ. Χ. εκ Θ. Φιλέτα.

Μυριάδες άστρα χοροπηδούν μέσα μου. Κραυγάζουν τη φρίκη της ύπαρξης τους, με σχήματα που τρεμουλιάζουν στην άβυσσο. Τίποτε άλλο δεν είναι σημαντικό για μένα, παρά μόνο αυτές οι κορδέλες σκέψης που ξετυλίγονται γεμάτες αποτρόπαια χρώματα, μόνο αυτά τα γεωμετρικά σχήματα που κινούνται με τον ανείπωτo τρόπο τους.

Εγώ, είμαι η ύπαρξη που έχει συνειδητοποιήσει τον παραλογισμό της. Είμαι ένα σύμπαν, μια τεράστια μαύρη άβυσσος.

Είμαι ένας και πολλοί. Η συνειδητότητα μου απλώνεται στο σύμπαν. Έχω πολλά σώματα και όλα τους είναι ένα. Το κάθε σώμα μου συνδέεται με μια χορδή με το κέντρο της ύπαρξής μου. Με μια τέτοια χορδή γίνομαι ένας τεράστιος πλανήτης, με μια άλλη είμαι ένα σκοτεινό παγωμένο φεγγάρι στις παρυφές ενός έρημου ηλιακού συστήματος.Σε μια άλλη χορδή γίνομαι ένα τεράστιο εξωγήινο έντομο που απομυζά με το βρωμερό κεντρί του τη ζωή ενός αθώου κτήνους που επιπλέει στην αέρινη μάζα ενός νεφελώματος, πιο παλιού από τους μισούς γαλαξίες.

Είμαι παντού.

Μια από τις χορδές μου με συνδέει με μια σάρκινη μάζα που στέκεται ακίνητη σε ένα ατελείωτο σκοτάδι.

Είμαι ξαπλωμένος μέσα σ' ένα Ναό-Τάφο και περιμένω.

Μέσα στο σκοτάδι χιλιάδες κραυγές φτάνουν στη συνείδησή μου. Είναι οι ψυχές με τις οποίες τρέφομαι. Απορροφώ τον τρόμο και την φρίκη που νιώθουν, σαν εμπειρία, το υπέρτατο χρυσάφι του σύμπαντος. Μέσα από αυτές τις ψυχές και τις χορδές που με συνδέουν μαζί τους, μπορώ να αντιληφθώ κάθε έννοια, να καταλάβω κάθε γλώσσα και κάθε κώδικα, να σκεφτώ με τη σκέψη κάθε είδους που έχει ποτέ υπάρξει. Δεν υπάρχει τίποτα ακατανόητο για μένα. Δεν υπάρχει τίποτα κρυφό από εμένα.

Κι όμως, υπάρχουν δυο αδέρφια που είναι ισχυρότερα από μένα, ισχυρότερα και από τον μεγαλύτερο θεό του Σύμπαντος, που τα πόδια τους φιλούν όλοι οι μεγάλοι Άρχοντες. Αυτοί είναι οι φύλακες μου!

Είμαι το όν που κατάφερε να κοροϊδέψει τους ιερούς νόμους του Σύμπαντος, είμαι αυτός που κατάφερε να διαταράξει την ισορροπία του.

Εγώ είμαι αυτός που έκανε την ελευθερία κατάρα, το φως φθορά, την ζωή βασανιστήριο, την απόλαυση πειρασμό.

Κι όμως, την ίδια περιφρόνηση που νιώθω για τα όντα της σάρκας, για τα φτωχά μίζερα όντα που κυβερνά η ανημποριά και είναι σκλαβωμένα στην ανάγκη, βλέπω για μένα στα πρόσωπα των φυλάκων μου. Για εμένα, που δεν έχω ανάγκες! Που δεν μπορώ να σταματήσω να υπάρχω!

Δεν είμαι ανήμπορος! Είμαι Θεός! Είμαι πανίσχυρος!

Δεν αντέχω! Κραυγάζω στα πέρατα του σύμπαντος για να μ' ακούσουν τα δικά μου αδέλφια, που είναι κι αυτά δέσμια της ίδιας μοίρας με εμένα και βασανίζονται κι αυτά από τους ίδιους δεσμοφύλακες. Δεν μπορώ να είμαι δέσμιος της περιφρόνησής τους!

Εγώ, το σκοτεινό άκρο του Σύμπαντος, βάδισα το αριστερό μονοπάτι, το μονοπάτι της Δύναμης, σχεδόν ως στο απόλυτο τέλος του. Αλλά δεν έχω κάνει και δεν θα κάνω ποτέ το τελικό βήμα, το βήμα που με εξισώσει με το Σύμπαν, αλλά με αυτό τον τρόπο θα με εκμηδενίσει. Δεν επιζητώ μια τέλεια αθανασία απέραντης ολοκλήρωσης και ειρήνης. Επιζητώ να με προσκυνήσει η κάθε ηλίθια κατσαρίδα και να κλάψει από χαρά όταν θα την λιώνω και θα διαλύω τα εντόσθια της, όταν θα τρώω τη σάρκα της και θα ρουφώ την εμπειρία της, όταν η ψυχή της θα γίνεται κι αυτή μια από τις φωτεινές χορδές μέσα μου.

Διάλεξα αυτόν τον καταραμένο πλανήτη, αυτό το γαλανό πετραδάκι που στριφογυρνά γύρω από έναν μικροσκοπικό ήλιο, για να γίνει η βάση μου.

Προτού κλείσω αυτό το σώμα που κοιμάται τώρα σ' αυτή την αιώνια φυλακή, το βούτηξα στην μάζα που λέγεται Ωκεανός και μόλυνα τον πλανήτη ολόκληρο με τα μόρια της σάρκας μου. Έχασα έτσι ένα τεράστιο μέρος της δύναμης μου και έχω μειωθεί σε όγκο, αλλά τα μικρά κομμάτια της πράσινης φρίκης που με αποτελούσε έχουν αρχίσει ήδη τον χορό τους μέσα στην άβυσσο.

Η φρίκη, που κάποτε κάποιοι θα ονομάζουν Ζωή, έχει αρχίσει να δημιουργεί άπειρους συνδυασμούς. Με αυτή μου την επιλογή εξασθένησα και καταδικάστηκα στην ακινησία, αλλά ξεκίνησα έτσι μια τρομερή μάχη απέναντι στα δύο αδέλφια.

Η Ζωή είναι το δώρο μου σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Θα κερδίσω αυτόν πόλεμο. Το καθετί που θα ζωντανέψει στα βάθη αυτού του βρωμερού πλανήτη, θα έχει λιγάκι από μένα μέσα του.

Θα αναπαράγω τον εαυτό μου δισεκατομμύρια φορές.

Η Ζωή θα είναι αιώνια μολυσμένη από εμένα.

Μετά, θα υποκινήσω όλα αυτά τα ζωντανά πλάσματα, τα τέκνα μου, να βρούνε τον τρόπο να πολεμήσουν και να νικήσουν τα δυο αδέλφια. Η νίκη τους θα είναι η Νίκη μου!

Βλέπω τα δυο αδέλφια να με κοιτάζουν με το απλανές βλέμμα τους. Είδαν την κίνηση μου, είδαν πως μόλυνα τον κύκλο της ζωής. Ορκίζομαι πως στα ανύπαρκτα πρόσωπα τους είδα να φέγγει ένα χαμόγελο. Τα κορμιά τους, σαν να ήταν από καπνό, απλώθηκαν προς τον ωκεανό. Ετοιμάζουν κάποια σκοτεινή απάντηση στα σχέδια μου.

Κραυγάζω με μανία. Δεν πρέπει να τους αφήσω να χαλάσουν τα σχέδια μου!

Η επέμβαση των δυο αδερφών είναι φανερή στα παντοδύναμα μάτια μου. Μέσα σε κάθε μόριο ύλης που μόλυνα, τοποθέτησαν ένα - σκοτάδι! Ένα μικρό ίχνος ανυπαρξίας. Ένα σημείο που... δεν είναι τίποτε!

Δεν μπορώ να δω στο μέλλον το αποτέλεσμα της πράξης τους. Βλέπω μόνο τα φωτεινά μονοπάτια της ζωής των τέκνων μου, και βλέπω πολλά από αυτά να τελειώνουν απότομα, όπως είναι πρέπον για κάθε κατώτερο πλάσμα. Δεν καταλαβαίνω όμως κάποια αλλαγή. Πως περιμένουν να με πολεμήσουν έτσι; Πως νομίζουν ότι θα καταφέρουν να σπάσουν το ασύλληπτο σχέδιό μου, το σχέδιο που θα μου χαρίσει την παντοτινή και απόλυτη ύπαρξη;

Είναι ηλίθιοι! Η παντοδυναμία τους, τους κάνει ανόητους. Κέρδισα. Ο μεγάλος τροχός θα γυρίσει και θα με κάνει Θεό! Είμαι από τώρα Θεός - κι ας είμαι κλεισμένος στο σκοτεινό μου τάφο, κι ας οι άλλες χορδές μου στο σύμπαν σπάνε και θρυμματίζονται συνεχώς, χωρίς σταματημό. Φτάνει μόνο να περιμένω - και να επιβλέπω.

Χρειάστηκε να περιμένω εκατομμύρια χρόνια γύρω από το φωτεινό άστρο του μικρού γαλάζιου πλανήτη για να αντικρίσω τα πρώτα αποτελέσματα. Όλη η προσοχή της πανταχού παρούσας ματιάς μου έχει επικεντρωθεί εδώ. Το σχέδιο μου δουλεύει. Οι πρώτες αμοιβάδες που κατόρθωσαν να επιζήσουν στα αντισηπτικά νερά, δεν άργησαν να νιώσουν και να καταλάβουν την κληρονομιά που τους άφησα.

Η απόλαυση μου ήταν τεράστια, μόλις η πρώτη απ' αυτές κατάλαβε τη νοστιμιά της αδελφής της, της όμοιας της, της σάρκας της σάρκας της… και της επιτέθηκε με μανία! Θαύμασα πραγματικά από την έκπληξη και τον πόνο που ένιωσε η άλλη αμοιβάδα, όταν κατάλαβε πως γινόταν τροφή. Πόνος! Είναι για μένα η μεγαλύτερη απόλαυση.

Γρήγορα το τρελό όργιο απλώθηκε παντού. Οι αμοιβάδες αποφάσισαν να εξελιχθούν για να μπορέσουν να επιβιώσουν απέναντι στις κανιβαλλιστικές αδελφές τους.

Εξέλιξη! Χα! Η εξέλιξη δεν είναι εχθρότητα. Δεν είναι η επιβίωση του δυνατότερου, η επιβίωση του πιο μοχθηρού. Η εξέλιξη είναι απλά η υπακοή στις φρικτές μου προσταγές. Κάθε στιγμή που ένας οργανισμός αναζητά την καταστροφή με μεγαλύτερο πάθος, τότε εγώ αποκτώ μεγαλύτερη δύναμη πάνω του. Η δύναμη των ζωντανών οργανισμών να πληγώνουν ο ένας τον άλλο, είναι ένα από τα δώρα μου, για να πετύχω τελικά το σκοπό μου.

Όταν η δύναμη του μεγαλώνει, ο οργανισμός γίνεται αργά ή γρήγορα φονικός. Αυτή η βάρβαρη μεταλλαγή είναι η προετοιμασία των εργαλείων και των όπλων μου.

Λίγος καιρός μένει ακόμα. Και το σκοτεινό σημαδάκι που οι φύλακές μου τοποθέτησαν στην ουσία των πλασμάτων παραμένει αδρανές, όπως και οι ίδιοι. Παρακολουθούν αλλά δεν επεμβαίνουν. Είναι ίσως αργά για να το κάνουν. Ίσως έχασαν από τώρα τον πόλεμο και το κατάλαβαν. Τα τέκνα μου μπορεί να είναι πολύ αδύναμα, μα είναι πολλά, και σε λίγο καιρό θα μπορούν να μου δώσουν αυτό που χρειάζομαι - την ικανοποίηση του εκμηδενισμού τους, αφού θα με αποθεώσουν με την πίστη τους.

Τα ζωντανά πλάσματα θα πολεμήσουν τα δυο αδέλφια και θα τους νικήσουν, για μένα. Μετά, θα τους χαρίσω το υπέρτατο δώρο: Θα 'ναι για πάντα μέσα μου και θα στροβιλίζονται, γεμάτοι πόνο, για πάντα, κι εγώ θα τους παρατηρώ καθώς θα μπλέκονται ατελείωτα σε ανεπανάληπτους σχηματισμούς! Και τίποτε δεν θα μπορεί να σταματήσει το όργιο μου. Περισσότερος πόνος. Περισσότερος πόνος, μέχρι που στο σύμπαν ολόκληρο το φως θα αντικατασταθεί απ' τον πόνο! Τότε ο ζωοδότης ήλιος, θα είμαι εγώ, η Πηγή του Πόνου!

Τα τέκνα μου ακολουθούν το σχέδιο μου. Θέλουν να επιβιώσουν. Τι πονηρά και διαβολικά που έχουν γίνει! Ανέπτυξαν ένα πανίσχυρο καινούργιο όπλο, έναν αδένα στο εμπρόσθιο τμήμα τους, το οποίο έχει την ικανότητα να προβλέπει. Κάποτε θα τον ονομάσουν «εγκέφαλο». Μπορούν έτσι να εκμηδενίσουν τις προσπάθειες άμυνας των ανήμπορων όντων που δεν έχουν ανάλογο αδένα. Βρίσκουν τα αδύναμα σημεία τους και επιτίθενται εκεί. Είμαι περήφανος και ικανοποιημένος. Αυτό το όπλο μου αρέσει. Η θέληση μου θα στραφεί πάνω του και θα το ισχυροποιήσει. Στα όντα αυτά μάλιστα, θα κάνω ένα δώρο. Θα τους αφήσω να κρυφοκοιτάξουν τον πανέμορφο χορό των χρωμάτων που συνθέτουν την ύπαρξή μου. Αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμα. Δεν μπορούν ακόμα να καταλάβουν, για αυτό θα περιμένω...

Ο εγκέφαλος είναι όντως ισχυρό όπλο. Τα όντα αποφάσισαν να βγουν στην ξερή κρούστα του πλανήτη για να επιβάλουν και εκεί την μοχθηρία μου. Έχουν περάσει μόνο μερικά εκατομμύρια στροβιλίσματα αυτού του πλανήτη και το σχέδιο μου προχωρά με μεγάλα βήματα. Το σημαδάκι των αδελφών είναι αδρανές - μάλλον είναι ένα Τίποτε. Τα τέκνα μου είναι φρικτά και δυνατά. Η μορφή τους δεν έχει τίποτε το εκλεπτυσμένο, τίποτε που να μοιάζει με την καλοκάγαθη ύπαρξη των πλασμάτων των ανώτερων σφαιρών. Βαδίζουν στην επιφάνεια με αρπακτικά βλέμματα. Σύντομα... σύντομα θα δουν, σύντομα θα ξέρουν το πως θα με ελευθερώσουν.

Λίγα μόνο εκατομμύρια έτη πέρασαν και ο εγκέφαλος μεγάλωσε και δυνάμωσε, όπως περίμενα. Το πρώτο όν που είναι ικανό να δεχτεί το δώρο μου περπατά ήδη στην επιφάνεια του γαλάζιου πλανήτη. Είναι ένα πλάσμα περήφανο και δυνατό. Η βαρβαρότητα της μορφής του με προκαλεί να του ξεσκίσω τα σωθικά, μα δεν χρειάζεται το κάνω εγώ... μόλις θα νιώσει το δώρο μου, η ίδια του η φυλή θα τον αντιμετωπίσει.

Η μορφή του είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Έχει ένα στόμα με τρεις σειρές από μαυριδερά δόντια και τα άκρα του είναι πράσινα και σκεπασμένα με φολίδες. Περπατά στα δυο πίσω του πόδια, όπως κι εγώ - η μορφή μου και η φυσιολογία μου έχουν περάσει στις γενετικές πληροφορίες όλων των πλασμάτων αυτού του πλανήτη, και όλα τα όντα που περιέχουν το στίγμα μου στέκονται όρθια, ίσως ωθούμενα από τον εγωισμό τους.

Το κτήνος φορά μια κατάμαυρη πανοπλία από σμάλτο και κραδαίνει πολεμικό τσεκούρι. Είμαι περήφανος για όλα τα τέκνα μου - αυτό το συγκεκριμένο όμως, δεν είναι σαν τα άλλα που ζουν στη Βαλούσια, στην πόλη τους. Ξεχωρίζει από όλους τους ομοίους του, γιατί αναρωτιέται για το σκοπό της ύπαρξης του. Ακόμα και μέσα στον χαλασμό της μάχης, δεν σταματά να προσπαθεί να καταλάβει γιατί υπάρχει. Θα είναι ο πρώτος που θα του εξηγήσω. Θα του κάνω το δώρο. Όταν το σώμα του θα είναι αδρανές και θα κοιμάται, θα αγγίξω με τη θέληση μου τον εγκέφαλο του και θα τον αφήσω να με δει, εμένα και τα χρώματα... Τότε θα μάθει τι πρέπει να κάνει, θα καταλάβει γιατί πρέπει να σκοτώνει και να μισεί δυνατότερα και χωρίς σταματημό, στο όνομα μου πλέον.

Οι Ερπετάνθρωποι της Βαλούσια δεν με απογοήτευσαν. Μόλις άγγιξα το τέκνο μου στο όνειρο του, αυτό με κοίταξε και ένιωσα την λογική του να σπάει σε χιλιάδες μικρά κομμάτια. Όταν ξύπνησε άρπαξε τα άρματα του και επιτέθηκε στους ομοίους του. Έσφαξε και κατασπάραξε δεκάδες πριν προλάβουν να τον σταματήσουν. Μετά, για να επιτελέσουν αυτό το βάρβαρο έθιμο τους που λέγεται "δικαιοσύνη", το εκτέλεσαν τελετουργικά σπάζοντας το κορμί του με αιχμηρές πέτρες και το πέταξαν δεμένο στη θάλασσα. Το απόλαυσα τόσο πολύ που επανέλαβα την αποκάλυψή μου σε έναν άλλο Ερπετάνθρωπο, μόλις ωρίμασε κι αυτός μερικές δεκαετίες μετά.

Τα αποτελέσματα είναι τα ίδια κάθε φορά που αποκαλύπτομαι: σφαγή, θάνατοι, τρέλα, τιμωρία, Πόνος! Η υπόνοια της ύπαρξης μου απλώθηκε παντού από τις τρομακτικές κραυγές αυτών που με αντίκρισαν. Από τους υπόλοιπους ορίστηκαν τόποι θυσιών, με την ελπίδα να με εξευμενίσουν. Μου άρεσε αυτό. Μου αρέσει να βλέπω τον φόβο και τον πόνο να αυξάνονται χωρίς εγώ να εμπλέκομαι. Αυτό σημαίνει πως το σχέδιο μου εξελίσσεται καλά. Και όσο για το σημάδι των αδελφών, αυτό δεν μοιάζει να είναι λειτουργικό ή έστω υπαρκτό, πλέον. Είμαι πια σίγουρος πως είμαι ο αδιαφιλονίκητος νικητής. Μένει λίγος χρόνος ακόμα.

Η φυλή των Ερπετάνθρωπων ήταν τελικά ένα απλό μεταβατικό στάδιο, όπως και η φυλή των Αβυσσαίων, όπως χιλιάδες άλλες φυλές όντων που δημιουργήθηκαν στα εκατομμύρια έτη που εγώ περιμένω. Οι αδένες όλων αυτών, όμως, ήταν περιορισμένοι σε ένα τρόπο συνείδησης - σε ένα τρόπο σκέψης. Δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν το αφηρημένο, αυτό που υπάρχει πέρα από την ύλη για να μάθουν τα μυστικά της ύπαρξης - για αυτό χάθηκαν! 

Μια φυλή τους ξεπέρασε σε μοχθηρία και τους κατατρόπωσε. Είναι η καινούργια φυλή των ανθρώπων. Οι άνθρωποι είναι οι πρώτοι που κατάλαβαν την αξία του αφηρημένου και το χρησιμοποίησαν σαν όπλο. Κατάλαβαν ότι μπορούν να γίνουν πανίσχυροι, με το να χρησιμοποιούν τους ομοίους τους, όχι σαν πολεμιστές, αλλά σαν όπλα και σαν δολώματα.

Κατάλαβαν πως το κορμί τους είναι ένα βάρος, και πως αν το μεταχειριστούν με σκληρότητα, αυτό μπορεί να πάρει όποια μορφή θέλουν και να εκτελέσει οποιαδήποτε λειτουργία. Κατάλαβαν πως μπορούν να χειριστούν τους πιο αδύναμους της φυλής σαν σκλάβους που θα υπακούουν σε κάθε τους προσταγή. Οι πιο ικανοί, συγκέντρωσαν δύναμη με την πειθώ τους και με εκβιασμούς. Ο εγκέφαλος τους γέννησε αμέτρητες ιδέες για να σκορπίζουν πιο αποτελεσματικά τον θάνατο.

Η φυλή των ανθρώπων είναι πολύ κοντά στον στόχο μου. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο από τότε που εμφανίστηκε, σχεδόν κατάφερε να γενοκτονήσει όλες τις άλλες φυλές.

Άγγιξα κάποιους από αυτούς στα όνειρα τους, και αυτοί κατάφεραν να μην αυτοκαταστραφούν, αλλά χρησιμοποίησαν την γνώση που τους δίνω για να στήσουν ένα μεγαλύτερο και πιο πονηρό παιχνίδι εκμετάλλευσης και πόνου στους ανόητους ομοίους τους. Και το έκαναν στο όνομα μου, γιατί κατάλαβαν, «φωτίστηκαν» όπως το ονομάζουν.

Τα ανόητα ανθρωπάκια, ανυπομονούν τώρα να με φέρουν κοντά τους για να κερδίσουν την αιώνια ζωή που θα τους προσφέρω... Τον αιώνιο πόνο. Σφάζουν και βιάζουν κρυφά, για μένα, εκμηδενίζουν το ένα την ψυχή του άλλου... Είναι, μέχρι στιγμής, το μεγαλύτερο δημιούργημά μου.

Όταν ο εγκέφαλος τους θα μεγαλώσει κι άλλο, θα αρχίσει να καταλαβαίνει πως η μορφή ύπαρξης που έχουν τώρα δεν είναι παρά μια από τις άπειρες διαφορετικές πιθανές.  Σύντομα θα καταλάβουν πως μπορούν να κατακτήσουν και τις άλλες μορφές, και τις άλλες διαστάσεις! Θα καταλάβουν πως η μοναδική ύπαρξη του σύμπαντος δεν είναι το σώμα ή η ψυχή αλλά η Θέληση! Και τότε τα άστρα θα είναι στη σωστή τους θέση.

Τα σχέδιο μου προχωρά. Οι άνθρωποι δυναμώνουν, έχουν εξαπλωθεί στον πλανήτη Γη και τον απομυζούν. Σφάζονται αναμεταξύ τους και υπακούουν στην αρχέγονη δύναμη της αναπαραγωγής που εγώ έχω διαστρέψει. Εφηύραν την τέχνη του πολέμου από απόσταση, στην οποία καταφέρνουν να αλληλο-σφάζονται κατά χιλιάδες.

Με σκέφτονται πια συνεχώς και με φοβούνται. Είμαι ο αόρατος Θεός όλων των θρησκειών τους, ο Θεός με τα χίλια ονόματα που δεν τολμούν να αναφέρουν φωναχτά. Με ονόμασαν Μπάαλ Ζεβούθ, Σαμαήλ, Σατάνους, Κορονζόν, αλλά το πραγματικό μου όνομα δεν το γνωρίζουν. Να τους αγγίζω στα όνειρα τους είναι πλέον δυσκολότερο για μένα. Αλλά το ξέρω πως κρυφοκοιτούν με τα όνειρα τους στο ατελείωτο δώρο της Γνώσης, στο άπλετο Φως που τους πρόσφερα κάποτε απλόχερα.

Καθώς οι εγκέφαλοί τους δεν καταφέρνουν πάντα να συντονιστούν με την τηλεπαθητική θέληση μου και να με νιώσουν, ανακάλυψαν τρόπους για να μεταφέρουν από μυαλό σε μυαλό τα απόκρυφα μυστικά που τους έδειξα στο παρελθόν. Σκαλίζουν σύμβολα σε χαρτιά, κάνουν περίπλοκους ήχους, ζωγραφίζουν. Σε όλα όμως τα έργα τους, σε αυτά τουλάχιστον που δίνουν μεγάλη σημασία, κρύβουν το ίδιο μήνυμα, την απάντηση στα αδύναμα και διστακτικά ερωτήματα τους για τον σκοπό της ύπαρξης τους. Την απάντηση που εγώ έδωσα: Είναι φτιαγμένοι για να με υπηρετήσουν, είναι φτιαγμένοι για να γίνουν οι απελευθερωτές και οι τροφοί μου με την ίδια τους την σάρκα. Το μυστικό αυτό το γνωρίζουν οι αρχηγοί τους. Και με μιμούνται. Προκαλούν συνεχές πόνο, καταπιέζουν και εκμηδενίζουν τους πιο αδύναμους με όποιο έξυπνο ή πονηρό τρόπο γνωρίζουν ή φαντάζονται, με μοναδικό σκοπό τους ν' αυξήσουν τον Πόνο.

Τα απαίσια πονηρά όντα, υποψιάζονται το μέλλον που τους περιμένει και προσπαθούν να βρουν τον τρόπο για να το κάνουν πραγματικότητα. Κάποιοι απ' αυτούς, που θέλουν να αυξήσουν τη γνώση τους, καταναλώνουν ναρκωτικές ουσίες που καταστρέφουν το σώμα τους αλλά τους αποκαλύπτουν σύντομες ματιές στον τρελό χορό των χρωμάτων.

Η φυλή των Ανθρώπων είναι ισχυρή. Τόλμησαν να δημιουργήσουν ένα ρεύμα απέναντι στη θέληση μου! Το ρεύμα αυτό το δημιούργησε ένας από τους πιο ευαίσθητους ανάμεσα τους, ένας που με τη σκέψη του διαπέρασε το τοίχος της Αβύσσου και του Ωκεανού. Ο Υιός μου αυτός ο Αγαπητός, κοίταξε τα στροβιλιζόμενα χρώματα και ένιωσα την χαρά του μέσα μου. Με κοίταξε με τρόμο και δέος και συνειδητοποίησε τις προσταγές μου. Τον έπιασα στα όνειρα του από το χέρι και του δίδαξα τα μυστικά της μαύρης τέχνης μου. Τον πληροφόρησα πως αφού ήταν τόσο ισχυρός, ήταν ο κατάλληλος για να ξεκινήσει την πραγματική αποκαλυμμένη λατρεία μου, να θυσιάσει χιλιάδες ανθρώπινα όντα για εμένα και να προετοιμάσει το έδαφος για την επιστροφή μου.

Του έδειξα πως με την επιστροφή μου, με την Αποκάλυψη μου, θα τον έθετα αριστερά μου. Του αποκάλυψα την τρομερή σφαγή που θα άφηνε ζωντανούς, για υπηρέτες μου, μόνο τις λίγες δεκάδες χιλιάδες πιστούς μου, τα πρόβατα που θα με προσκυνούσαν με παρανοϊκή χαρά. Του έδειξα την ερωτική πράξη του εξευτελισμού τους, όταν θα τους βασανίζω αιώνια...

Αυτός όμως, ο διαλεχτός μου Υιός, με πρόδωσε. Για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω, απόρριψε τις προσφορές μου και έπεισε τους ακόλουθους του να καταπολεμήσουν και να σβήσουν τις παραδόσεις τις λατρείας μου. Απέρριψε τις θυσίες αίματος προς εμένα, τόλμησε μάλιστα να μιλήσει για την απόρριψη της μοχθηρότητας. Θα έκανε μεγάλη ζημιά στα σχέδια μου, γιατί όταν ολόκληρη η φυλή του στράφηκε εναντίον του, αυτός προτίμησε να πεθάνει στα χέρια τους παρά να αντεπιτεθεί. Αυτό είναι ακατανόητο για πλάσματα του επιπέδου αυτού. Φοβήθηκα πραγματικά μήπως η ανθρώπινη φυλή είναι ικανή να εξελιχθεί πραγματικά σε κάτι ανώτερο και χαλάσει έτσι το αρχέγονο σχέδιο μου.

Ευτυχώς οι πολλοί μου είναι πιστοί -όχι σαν εκείνον- και στράφηκαν πίσω στη πραγματική μου λατρεία. Για να εκμηδενίσουν την κακή παρέμβαση, οικειοποιήθηκαν τα διδάγματα του, τα διαστρέβλωσαν και τα έκαναν τέτοια που να υπηρετούν και πάλι τον σκοπό μου. Σε ελάχιστα χρόνια άρχισαν τις βαρβαρότητες και τις σφαγές στο όνομα του προδότη Υιού, για να επαναφέρουν τον πληθυσμό στις πανάρχαιες προσταγές μου. Η θρησκεία που βασίστηκε στο όνομα του, αν και μίλησε για μια καινούργια, κατασκευασμένη και ανύπαρκτη στο Σύμπαν, δύναμη, την Αγάπη, έσφαξε, ευλόγησε όπλα, έκαψε κορμιά, κατέγραψε μάλιστα ολόκληρο αυτόν τον παραλογισμό για να υπενθυμίζει σε όλους πως τα μόνα πραγματικά διδάγματα είναι τα δικά Μου. Οι λιγοστοί ακόλουθοι του προδότη που κατάλαβαν το αληθινό νόημα των λόγων του, εξοντώθηκαν.

Από τότε η ανθρωπότητα ξεκίνησε την πορεία της απελευθέρωσης μου. Το σκοτεινό σημαδάκι των δυο αδελφών μέσα τους χάθηκε πια, καλύφθηκε από τους τόνους των επίκτητων μεταλλαγών και των φρικτών ιδεών που πολλαπλασιάστηκαν μέσα τους. Οι δυο αδελφοί είναι πια πίσω μου. Η δύναμη μου μεγαλώνει. Μόλις τα τέκνα μου αποκτήσουν την δύναμη να ελέγχουν το Χώρο και το Χρόνο, θα είναι έτοιμοι.

Μιλώ πλέον προσεκτικά στα όνειρα των πιο ευαίσθητων απ' αυτούς, αφήνοντας να κρυφοκοιτάξουν στον τρελό στροβιλισμό των χρωμάτων. Όταν δούνε για μια έστω φορά το απίστευτο αυτό θέαμα, η ζωή τους γίνεται μια αδιάκοπη έρευνα για αυτό. Μια έρευνα που θα τους οδηγήσει σε μένα. Θα μ' ελευθερώσουν ακόμα και άθελα τους. Τους έχω φτιάξει για αυτό το σκοπό.

Πλησιάζει η μεγάλη στιγμή. Τα σωθικά μου ταράζονται από την πείνα και τη λαχτάρα της ζωντανής σάρκας. Αποκάλυψα στους πιο ανεπτυγμένους εγκεφάλους τα μυστικά του χώρου και της ύλης. Έχουν πια τη δύναμη για να προκαλέσουν τη μεγάλη διαταραχή των πεδίων και των διαστάσεων, που θα είναι ισοδύναμη με το άνοιγμα της κοσμικής Πύλης, που θα αποκαταστήσει την ροή της ενέργειας μου. Πλησιάζουν στην ολοκλήρωση του υπέρτατου όπλου που θα κατατροπώσει τους δυο αδελφούς για χάρη μου. Με την πονηρή τους τεχνολογία σκαλίζουν την απόλυτη δύναμη, τον Χρόνο! Όταν θα το τελειώσουν και θα μου δωρίσουν τη δύναμη του, δεν θα είμαι πλέον δέσμιος των δυο αδελφών, δεν θα χρειάζεται να υπακούω πια στην προσταγή τους. Θα είμαι παντοτινός και θα μου ανήκει κάθε σημείο του σύμπαντος. Θα καταπιώ το σύμπαν πολλαπλασιάζοντας την υπόσταση μου χιλιάδες φορές μέσα σε κάθε μικροσκοπική στιγμή του. Θα γίνω τα Πάντα! Και τίποτε τότε δεν θα μπορεί να διασπάσει την προσοχή μου, τίποτα δεν θα με πάρει ξανά μακριά από τον μεγάλο μυστικό χορό των χρωμάτων...

Τώρα που πλησιάζουν οι μέρες, ολοένα και περισσότεροι απ αυτούς καταλαβαίνουν το αποτρόπαιο σχέδιο μου. Ο εγωισμός τους, τους κάνει στην αρχή να αντιδρούν, αλλά αν γίνουν επικίνδυνοι για μένα συγκεντρώνω τη θέληση μου πάνω τους. Αν αυτό δεν φέρει αποτελέσματα - καθώς οι ισχυροί που θυμίζουν εκείνο τον προδότη πληθαίνουν ολοένα- τότε στέλνω τους πιστούς μου ακόλουθους για να τους εκμηδενίσουν, καταστρέφοντας το σώμα τους ή τα λογικά τους.

Αυτοί που μπορούν να αντιδράσουν σε μένα χωρίς να χάσουν τελείως τα λογικά τους δεν είναι πολλοί, για αυτό η θρησκεία μου αυξάνεται σε πλήθος. Όταν γίνουν ακόλουθοι μου, τους δίνω δύναμη μέσα από τη γνώση αρχαίων μυστικών. Το όνομα μου άρχισε πλέον να λέγεται ανοιχτά. Η Βίβλος της λατρείας μου, το βιβλίο των Νεκρών Ονομάτων, που είναι η αγχωμένη περιγραφή του οράματος των τρελών χρωμάτων, είναι πια γνωστή σε πολλούς. Δεν έχει σημασία που το όνομα μου ακούγεται, γιατί οι αρχηγοί της ανθρωπότητας είναι υπηρέτες μου. Κανείς άλλος δεν μπορεί να αποκτήσει δύναμη αν δεν αποδείξει την απόλυτη υποταγή στην λατρεία και τις προσταγές μου. Αυτοί που είδαν αλλά δεν ακολούθησαν, πεθαίνουν σύντομα μοναχοί και εγκαταλελειμμένοι. Αυτοί που μιλούν ανοιχτά γελοιοποιούνται.

Στην αρχή αυτού που οι άνθρωποι ονόμασαν εικοστό αιώνα, μια αναταραχή του βυθού απελευθέρωσε στιγμιαία μια από τις υποστάσεις μου, αλλά δεν ήταν τότε η σωστή στιγμή. Απόλαυσα παρόλα αυτά τη στιγμιαία ελευθερία από τη φυλακή μου και έσυρα την εικόνα μου στα όνειρα των Ανθρώπων, που δεν έχασαν την ευκαιρία να με θυμηθούν ξανά, να θυσιάσουν σε μένα και να με αναπαραστήσουν με τον προαιώνιο τρόπο, με τη δημιουργία ειδώλων.

Την ιστορία όλων αυτών των πραγμάτων την κατέγραψε κάποιος από τους ευαίσθητους, ο οποίος μάλιστα άκουσε στα όνειρα του το Όνομα μου. Αλλά δεν θέλησε να μ' ακολουθήσει, για αυτό εγώ έστειλα τους ακόλουθους μου και του κατάστρεψαν τη ζωή. Πέθανε φριχτά, μόνος και πεινασμένος μετά από μερικά χρόνια, όπως του άρμοζε. Γιατί τόλμησε να προδώσει τον ήχο που με αναγγέλλει στα όνειρα: Κθούλου Φταγκν! Κατά κάποιο τρόπο όμως, η στιγμή που το όνομα μου άρχισε να χρησιμοποιείται από τα στόματα των ανθρώπων είναι η σωστή. Με τον ερχομό μου, θα γνωρίζουν ποιος είμαι και θα μου αποδώσουν τις ανάλογες τιμές.

Ο χρόνος περνά γρήγορα όταν μπορείς να περιμένεις αιώνια, και η στιγμή έφτασε. Οι φυλές όλων των υποβρύχιων και υπόγειων όντων που περιμένουν την επιστροφή μου έχουν μαζευτεί γύρω από τον ναό του τάφου μου, στην βυθισμένη Ρ'λυέ. Τα επίγεια τέκνα μου, πιστά στον προγραμματισμό τους, συνειδητοποίησαν την τοποθεσία του τάφου μου και αποφάσισαν να με ανελκύσουν, ακριβώς την ίδια στιγμή που ολοκλήρωσαν το ακατέργαστο μεν αλλά λειτουργικό πρωτότυπο του υπέρτατου όπλου. Νομίζουν πως θα ανελκύσουν τον Ναό του Ποσειδώνα της Ατλαντίδας, αλλά δεν γνωρίζουν πως αυτό είναι ένα από τα παλιότερα ονόματα μου. Το πραγματικό όνομα του Ποσειδώνα είναι άλλο, πιο βαρβαρικό και εξωγήινο… Δεν πειράζει όμως, γιατί η πληρωμή τους για την άγνοιά τους θα είναι αρκετή και ως τιμωρία.

Θα χρησιμοποιήσουν -ακολουθώντας την υποσυνείδητη οδηγία μου- την υπέρτατη μηχανή για να αντιστρέψουν τα ενεργειακά ρεύματα του πλανήτη, προκαλώντας έτσι την ανύψωση του βυθού. Η πράξη αυτή έχει ξαναγίνει, στο μέρος του πλανήτη που ονομάζουν Φιλαδέλφεια, και κάποιοι απ’ αυτούς γνωρίζουν τα πραγματικά και φρικτά αποτελέσματα της αντιστροφής των πλανητικών ρευμάτων. Στο σημείο εφαρμογής του πεδίου, ο χρόνος αντιστρέφεται, ενώ η ανθρώπινη μορφή διαστρεβλώνεται και καταστρέφεται. Αλλά δεν τολμούν να μην ακολουθήσουν τις προσταγές. Το σώμα μου θα ρουφήξει αυτή την ενέργεια σαν τροφή, θα αναστηθεί και θα αναδυθεί ελεύθερο πλέον από την εξουσία των δυο αδελφών, για να πάρει πίσω αυτά που του ανήκουν. Όλα αυτά, μένουν λίγες στιγμές για να γίνουν.

Βλέπω τα δυο αδέλφια να με παρατηρούν ανέκφραστα. Το κενό που αποτελεί τη σκέψη τους θα ήθελα πολύ να μπορώ να το αποκρυπτογραφήσω, αλλά αυτό δεν γίνεται. Ίσως να με δέχονται σαν πραγματικό πλέον Άρχοντα τους, ίσως να μ' εποφθαλμιούν για τη δόξα μου, ίσως να με μισούν που κατάφερα να τους ξεγελάσω και να τους κερδίσω στον πόλεμο αυτό.

Δεν θέλω να είμαι μόνος μου τη στιγμή αυτή. Θέλω να είμαι κοντά στα τέκνα μου. Για να παρακολουθήσω από κοντά την Τελετή της Θέωσης μου! Θα μεταφέρω τη συνείδηση μου στον χειριστή του κέντρου ελέγχου της υπέρτατης μηχανής, για να νιώσω και εγώ την κίνηση που θα ενεργοποιήσει το μηχάνημα και θα μου προσφέρει την Ελευθερία.

Καταλαμβάνω το αδύναμο αυτό τέκνο μου. Βρίσκεται στο κέντρο μιας ομάδας ανθρώπων που επιβλέπουν φορώντας κίτρινες λαστιχένιες ποδιές, λευκές ρόμπες και εφαρμοστά σκούρα γυαλιά, το τελετουργικό δηλαδή ένδυμα αυτής της θρησκείας που ονομάζεται “Επιστήμη”.

Βλέπω μπροστά μου ένα τεράστιο πίνακα με φώτα, που μου θυμίζουν τον τρελό χορό των χρωμάτων. Για μια στιγμή κοντοστέκομαι και νιώθω το σώμα που κατέλαβα. Η συνείδηση του έχει αποτρελαθεί από την παρουσία μου και κραυγάζει. Οι κραυγές όμως δεν φτάνουν στο στόμα του σώματος, γιατί η θέληση μου είναι χιλιάδες φορές πιο ισχυρή από τη δική του και οι μύες με υπακούουν πιστά. Νιώθω έναν-έναν τους μύες. Και θαυμάζω.

Το ανθρώπινο πλάσμα με σχεδόν ανύπαρκτα μέσα -δεν έχει ούτε αρπακτικά νύχια για να ξεσκίζει, ούτε κοφτερά δόντια για να δαγκώνει θανατηφόρα, δεν μπορεί να πετάξει- μα κατάκτησε, μέσα σε τόσο σκληρό ανταγωνισμό, ολόκληρο αυτόν τον πλανήτη. Όλα αυτά, με τον υπερτροφικό αδένα που έχει ψηλά στο κεφάλι. Χαϊδεύω με τη θέληση μου τον «εγκέφαλο» και νιώθω τα κύτταρα του να καίγονται από τον τρόμο. Κρυφοκοιτώ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλα τα περιεχόμενα τους και αφήνω ένα γέλιο να φτάσει στο στόμα του σώματος. Μέσα σε κάθε στιγμή της μνήμης του ανθρώπου κρύβεται συνεχής πόνος. Αλλά… και κάτι σκοτεινό, που το βλέπω για πρώτη φορά από κοντά. Το σημάδι των αδελφών! Μέσα στα κύτταρα των ανθρώπων κρύβεται η υπόνοια της ανυπαρξίας. Γιατί το έκαναν αυτό;

Ένας ήχος φτάνει στ' αυτιά μου. Ένας από τους γύρω απευθύνεται στο σώμα μου.

- “Βικ, τι έπαθες, γιατί στέκεσαι έτσι σαν ζαλισμένος;” καταλαβαίνω στην ανθρώπινη γλώσσα που λέγεται Αγγλικά.

Ανασύρω από την μνήμη το όνομα αυτού που ρώτησε και την κατάλληλη αντίδραση: “Δεν έχω τίποτε, Άιβαν! Φαίνεται ότι δεν συνήλθα τελείως από το χθεσινό γλέντι.”

Το ανθρωπάριο επιμένει: “Αν δεν είσαι καλά, μπορούμε να αναβάλουμε το πείραμα για αύριο. Είναι πολύ επικίνδυνο και αν κάνεις κάποιο λάθος μπορεί να γίνει καταστροφή.”

- “Δεν έχω τίποτε, μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά” του απαντάω με κοφτό τόνο. Αυτός όμως με πλησιάζει για να με αγγίξει. Η συνείδηση του “Βίκτωρ” μέσα μου χοροπηδάει σαν τρελή. Γυρίζω και απευθύνομαι στους γύρω ανθρώπους, με μια φωνή γεμάτη από τη θέλησή μου: “Σταθείτε στη θέση σας, πλησιάζει η χρονική στιγμή που πρέπει να ενεργοποιήσουμε την μηχανή ενοποιημένου πεδίου. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ αυτή η στιγμή. Μια νέα εποχή αρχίζει.”

Γυρνώ προς τον πίνακα των χρωμάτων καθώς αντιλαμβάνομαι πως οι άνθρωποι γύρω μου πάγωσαν στις θέσεις τους από τον πανίσχυρο λόγο μου. Η μαγεία μου τους ακινητοποίησε. Με διέκοψαν, καθώς παρατηρούσα το σημάδι των αδελφών. Δεν θα ξοδέψω άλλο χρόνο όμως σ' αυτό. Απλώνω το χέρι στο μοχλό που ενεργοποιεί τη μηχανή σύγκρουσης των πεδίων και την ενεργοποιώ. Μια οθόνη ξεπηδά μπροστά μου γεμάτη με αριθμούς και πληροφορίες. Αποφασίζω να απελευθερώσω την θέληση του ανθρώπου που κατέλαβα, γιατί θέλω να κάνει εκείνος την κίνηση της απελευθέρωσης μου.

Σβήνω από τη συνείδηση του την αίσθηση της ύπαρξης μου. Δεν μπορεί τώρα να θυμηθεί πως ήταν για λίγο δικός μου. Νομίζει πως ήταν ο ίδιος που είπε τις προηγούμενες λέξεις. Ο ηλίθιος, θαυμάζει κιόλας τον εαυτό του που αποστόμωσε με τέτοιο ύφος τους γύρω του, ενώ απορεί ταυτόχρονα με τον εαυτό του. Παρατηρώ τις σκέψεις του:

«…επιτέλους μετά από τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς έφτασε η στιγμή να αναγνωριστώ - είμαι πολύ καλός επιστήμονας - για αυτό με διάλεξαν για να είμαι εγώ αυτός που θα ενεργοποιήσει την πρώτη πρακτική εφαρμογή αυτού του μηχανήματος - ενοποιήσαμε τα πεδία και ήμουν κι εγώ στην ομάδα που υπολόγισε τους τύπους και τις εξισώσεις - η γυναίκα μου περιμένει στο σπίτι να την πάρω τηλέφωνο θα πάω με σαμπάνια να τις αναγγείλω τα καλά νέα - θα χαρεί και τι καλά που θα είναι να με περιμένει με τα σέξι της εσώρουχα για να με αφήσει να της κάνω τρελό έρωτα - θα την πονέσω αυτό το βράδυ - το δικαιούμαι από μένα ζει και είμαι ο άρχοντας της - μα γιατί δεν είμαι συγκεντρωμένος σ' αυτό που κάνω; - διώξε τις σκέψεις σου και ενεργοποίησε το μετρητή ακτινοβολίας γ - πρόσεξε το πηνίο 37 γιατί έβγαλε πρόβλημα - γιατί ζαλίστηκα προηγουμένως; - μου αρέσει η γυναίκα μου όταν με θέλει - η ενέργεια του αντιδραστήρα δεν πρέπει να ανέβει πάνω από το 75 τις εκατό γιατί θα έχουμε σχάση και η συμβολή δεν πρέπει να φτάσει σε βάθος μεγαλύτερο από εφτά χιλιάδες πόδια - το απαλό δέρμα της γυναίκας μου και το άρωμα των σεντονιών μας - οι άλλοι με κοιτούν γεμάτοι ανησυχία – ζηλεύουν - αν ανεβάσω το πεδίο πάνω από το 1,5 τεραβάτ ίσως προκαλέσω σεισμό που θα ισοδυναμεί με μετακίνηση του άξονα της Γης - τι μου συνέβη πριν λίγο; - το μηχάνημα ξεκίνησε να λειτουργεί και η δύναμη μεγαλώνει – βλέπω μια παράξενη διαρροή ενέργειας…»

Νιώθω το πεδίο της ενέργειας γύρω μου. Ο χρόνος αντιστρέφεται γύρω από το Ναό μου. Απορροφώ την ακτινοβολία αχόρταγα και σε δευτερόλεπτα νιώθω τη δύναμη της ζωής να ξαναγυρνά στα κύτταρα μου. Το έδαφος ακτινοβολεί και τραντάζεται καθώς οι κοσμικές και πλανητικές δυνάμεις αρχίζουν να υπακούουν στις διαταγές που τους δίνει το παντοδύναμο μηχάνημα των ανθρώπων.  Η λάβα ενεργοποιείται κάτω από τον πυθμένα και αρχίζει να πιέζει ένα συγκεκριμένο σημείο της κρούστας του πλανήτη. Τα μόρια της πέτρας αρχίζουν να φωσφορίζουν. Ρουφώ αχόρταγα όλη αυτή την αναταραχή. Το σώμα μου αρχίζει να μεγεθύνεται με γρήγορους ρυθμούς. Είναι ώρα να αποκαλυφθώ στα μυαλά των ανθρώπων. Αφήνω τη σκέψη μου να φύγει και να απλωθεί παντού. Κάθε όν πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη θα παγώσει και θα ακούσει την φωνή του Σπορέα, που επιστρέφει ως Θεριστής για να τραφεί. Η ενέργεια που οι άνθρωποι μου δίνουν σε λίγο θα σπάσει τα δεσμά μου!

Η τηλεπαθητική σκέψη μου ακούγεται παντού:

«Άνθρωποι! Ο Θεός σας ξαναγύρισε απελευθερωμένος από τους δυο μεγάλους φύλακες του. Έχω σπάσει πια τα δεσμά τους, τα δεσμά του Θανάτου και της Λήθης! Τα δυο αδέρφια που με κρατούσαν δεμένο στην ανυπαρξία έχασαν τον πόλεμο. Μου δώσατε την ενέργεια που χρειαζόμουν, την ενέργεια που μεταλλάσσει το χρόνο σε χώρο. Το χέρι του Νικητή, αυτή τη στιγμή σπρώχνει το μοχλό που θα μετατρέψει την ενέργεια του πλανήτη στη δική μου ζωντανή ενέργεια. Θα συμβούν τεράστιες καταστροφές γιατί ο άξονας του πλανήτη σας θα αλλάξει και δισεκατομμύρια από εσάς θα πεθάνουν από βίαιες καταστροφές. Θα πάρω τις ψυχές και θα τις καταπιώ. Θα γίνετε ένα με εμένα, το μεγάλο Θεό της καταστροφής, τον Απολλύων, τον άρχοντα του διαστήματος και της Σάρκας, ένα με τον Μεγάλο Παλαιό Κθούλου τον Μεγαλοπρεπή, Αρχιερέα του Γιογκ-Σοθώθ και του Αζαθώθ που βρίσκονται πέρα από το δικό μας Σύμπαν. Οι Πύλες του Σύμπαντος θα ανοιχτούν για τα αδέλφια μου από πέρα, όπως προφητεύτηκε από εμένα τον ίδιο στην Βίβλο μου. Οι πιστοί μου γνωρίζουν πως η στιγμή έχει έρθει και με περιμένουν για να γευτούν την εξουσία μου!»

Η προσοχή μου όμως τραβιέται πίσω στο χέρι του ανθρώπου που χειρίζεται το μηχάνημα. Ακούω τις σκέψεις του να κραυγάζουν τόσο δυνατά που μένω έκπληκτος:

«…Τι έχουμε κάνει! Τι απελευθερώσαμε στον πλανήτη μας και στο Σύμπαν; Ποια είναι αυτή η φριχτή θεότητα, που ξύπνησε με την ενέργεια που δίνουμε και που μου μιλά μέσα στο κεφάλι μου; Τι μπορώ να κάνω;… Ίσως… αν σβήσω την μηχανή;..»

Γυρνώ την προσοχή μου στο αξιολύπητο αυτό πλάσμα και του μιλώ με όλη μου τη θεϊκή δύναμη. «Αξιολύπητο ανθρωπάκι, δεν μπορείς να σβήσεις πια την μηχανή γιατί την ελέγχω εγώ. Ο δεσμός έκλεισε. Ο πλανήτης είναι δικός μου!»

Του αποκαλύπτω το θέαμα των χρωμάτων και νιώθω τον θρυμματισμό της λογικής του. Βλέπω την τρέλα και τη λαχτάρα να γεμίζει τη συνείδηση του.

«Άνθρωπε, κοίτα τον φρικτό παράδεισο που σε περιμένει. Γίνε σκεύος του Πόνου μου. Ο Πόνος σου θα είναι η τροφή μου και εσύ τότε θα έχεις τη χαρά να πετάς μέσα μου. Θα σε εκμηδενίσω, εσένα κι ότι αγαπάς, μα θα είσαι για πάντα δικός μου. Δεν θα σταματήσεις ποτέ να βασανίζεσαι, θα γίνεις για πάντα ένας χρωματιστός παραλογισμός του σύμπαντος, με μόνο σκοπό να διασκεδάζεις τον τρελό Βασιλιά, εμένα!”

Βλέπω την κάθε σπιθαμή της σκέψης του να γεμίζει με την τρέλα. Είναι πια σκλάβος μου. Μα ένα σημείο μέσα του μένει σκοτεινό.

Νιώθω το χέρι του να σπρώχνει τον μοχλό πιο δυνατά. Καταλαβαίνω τι κάνει. Υπερφορτώνει το μηχάνημα. Έτσι θα σχίσει τον πυρήνα της Γης στα δυο. Το καθετί πάνω στον πλανήτη αυτό θα καταστραφεί. Είναι δυνατόν; Ένα όν τόσο αδύναμο, ένα όν αυτού του χαμηλού επιπέδου της Σάρκας να θέλει να αυτοκαταστραφεί, μόνο και μόνο για να μην εκπληρωθεί το όνειρο της Γήινης Βασιλείας μου; Δεν το καταλαβαίνει πως είμαι αθάνατος και δεν θα πάθω τίποτε; Είναι δυνατόν να απορρίψει το ίδιο του το ένστικτο αυτοσυντήρησης;

Προσπαθώ να επιβάλλω την θέληση μου πάνω του. Μα αυτός μου αντιστέκεται. Μπορώ να επιβληθώ σε κάθε σκέψη του, εκτός από εκείνο το σκοτεινό σημείο των δύο αδελφών. Το σκοτεινό σημείο απορρίπτει όλα τα ένστικτα, όλες τις σκέψεις και τις υποσχέσεις δύναμης και ευχαρίστησης που του στέλνω, όλη την τηλεπαθητική μου πειθώ. Το σκοτεινό σημείο επέτρεψε το χέρι να κάνει την κίνηση - και ο κόσμος γύρω μου αρχίσει να εκρήγνυται. Η Γη θρυμματίζεται.

Τώρα καταλαβαίνω την απάντηση των δυο αδερφών. Του Θανάτου και της Λήθης. Έδωσαν κι αυτοί ένα δώρο στα όντα αυτού του πλανήτη, όπως έκανα κι εγώ. Το δώρο αυτό είναι η πίστη πως το σώμα τους δεν έχει καμιά αξία, και πως το πραγματικό κέντρο της ύπαρξης τους ανήκει σε άλλες, υψηλότερες σφαίρες. Μ' αυτή την τελική αυτοκτονία τους κατάφεραν να το αποδείξουν, αλλά χάνουν τα πάντα. Διαλέγουν την ανυπαρξία. Αυτή είναι η μόνη επιλογή που δεν μπορώ να επηρεάσω, που δεν μπορώ να εκμεταλλευτώ!

Μια τεράστια έκρηξη διέλυσε τα πάντα γύρω μου. Ο πλανήτης μετατράπηκε στιγμιαία σε κομμάτια και φλόγα. Ο πυρήνας έχασε την ισορροπία του και η μάζα του πλανήτη άρχισε να μετατρέπεται σε ενέργεια, διαλύοντας έτσι την ηρεμία του ηλιακού συστήματος.

Ένιωσα το βίαιο τράνταγμα της συνείδησης που επέστρεφε στο κέντρο της ύπαρξης μου. Όλα χάθηκαν, όλα μου τα σώματα εκεί. Ο πλανήτης Γη και οι Άνθρωποι δεν υπάρχουν πια. Απέτυχα…

Έχω όμως αρκετά σώματα σε χιλιάδες πλανήτες για να ξαναδοκιμάσω. Ο χρόνος περνά γρήγορα όταν μπορείς να περιμένεις αιώνια. Θα επικεντρώσω ξανά σε έναν από εκείνους τη θέληση μου και θα ξαναξεκινήσω τον φρικτό σάρκινο κύκλο. Τα δυο αδέλφια κέρδισαν μια προσωρινή νίκη γιατί κατέχουν ακόμα, μόνο αυτά, τη δύναμη του Χρόνου. Αλλά ο Χρόνος είναι και δικός μου σύμμαχος. Μέσα στους παράξενους αιώνες, ακόμα και τα δυο αδέλφια κάποτε θα πεθάνουν. Αλλά ο παράλογος χορός των χρωμάτων δεν θα σταματήσει ποτέ.